موقعیت کنونی شما قابل شناسایی نیست، لطفا نشانی خود را در این قسمت بنویسید.راهنمای بیشتر
اینجا براتون کلی قصه داریم، قصه ی جورابای رنگارنگ ...
از تولید تا نگهداریشون
جوراب نوعی پوشش برای گرم نگه داشتن پاها است. امروزه استفاده از آن در میان مردم بسیار رواج یافته است. .
جوراب چیست؟
جوراب نوعی پوشش برای گرم نگه داشتن پاها است. امروزه استفاده از آن در میان مردم بسیار رواج یافته است. جوراب دارای انواع مختلف با جنس های متفاوت با جنس های متفاوت می باشد که هریک از اهمیت ویژه ای برخوردارند. جوراب یکی از آیتم های کاربردی کمد لباس هر شخص است. این آیتم پوششی کوچک از جمله آیتم هایی است که تاریخچه ای دور و دراز دارد. مسلما تصور زندگی بدو جوراب برای ما غریب و سخت به نظر می رسد اما آیا از گذشته این آیتم پرکاربردچیزی می دانید
تاریخچه
پیدایش نخستین جوراب ها به یونان باستان برمی گردد. مردان کارگر و برده ها در دوران یونان و مصر باستان جوراب های بلند می پوشیدند. زنان رومی در خانه های خود نوعی جوراب ساق بلند به پا می کردند جوراب های کوتاه نخی یا ابریشمی هم چندین قرن در چین و ژاپن استفاده می شد این جوراب های ساق کوتاه در قرن دوازدهم در اروپا به جوراب های ساق بلند تبدیل شد . شلوارهایی که مردان می پوشیدند. بسیار چسبنده و تنگ شد که از کمر تا پائین پا را می پوشاند.
شاید باورش براتون سخت باشه اما جوراب ها احتمالا قدیمی ترین نوع لباسی باشن که امروزه همچنان مورد استفاده قرار می گیرند. جوراب ها از عصر حجر، خیلی قبل تر از زمانی که مفهومی درباره ی تیشرت و یا شلوار وجود داشته باشه،مورد استفاده قرار می گرفتند. اما امروز تنها دغدغه مردم در مورد جوراب ها اینه که که نمیدونن چجوری جوراب های رنگی و طرح دارو ست کنن اما جوراب ها در طول تاریخ فراز و نشیب زیادی رو تجربه کردند. جوراب ها همیشه به این راحتی به دست نمی اومدن و فقط توسط اشراف پوشیده میشدن. سال ها بعد که امکان پوشیدن جوراب برای همه فراهم شد، شهر لندن پلیس هایی برای ارزیابی جوراب ها داشت
حدود 5000 سال قبل از میلاد، غارنشین ها جوراب هایی داشتن که اصلا شبیه جوراب های امروزی نبود. هیچ جورابی از زمان اونها موجود نیست اما با توجه به سرنخ هایی که در نقاشی غارها و یافته های باستانی وجود داره نشون میده که این جوراب های ابتدایی از پوست حیواناتی که به دور مچ یا پا بسته می شدن ساخته شده بودن.
قرن هشتم قبل از میلاد اولین باری در تاریخ بود که شاعر یونانی”هزیود” به طور مکتوب از جوراب با اسم پیلوی نام برده است. پیلوی در واقع جورابی هست که از موهای مات شده حیوانات ساخته می شد.
بعدها رومی ها پاهای خودشون رو در نوارهایی می پیچیدن که با پارچه و چرم بافته می شدند. بعد از میلاد در حدود قرن دوم رومی ها شروع به ساختن جوراب از وصل کردن و دوختن تکه پارچه ها به هم کردند که اون رو “ودون” نامگذاری کردند. این جوراب ها اولین جوراب های تاریخ هستن که شباهت زیادی به جوراب هایی که امروز می بینیم دارن ااولین جوراب های پشمی در ویندولاندا کشف شده است که به اندازه ی پای یک کودک است و لوح های رومی آن دوره نشان می دهد که آن ها درخواست جوراب های بیشتری برای محافظت از خود در آب و هوای خشن بریتانیا داشتند.همان زمان اولین جوراب بافتنی نیز در مصر باستان دیده می شود که دارای پنجه های شکاف دار است و برای پوشیده شدن با صندل طراحی شده اند
اولین ماشین جوراب بافی
اولین ماشین جوراب بافی در سال 1589 در انگلستان ساخته شد. نکته جالب توجه این است که سازنده آن یک فرد کشیش انگلیسی، به نام ویلیام لی بود. از ساخت اولین ماشین جوراب بافی تا کنون 423 سال می‌گذرد و اینکه ماشین های ریسندگی مختلفی، جوراب هایی در مدل های مختلف و سایز های گونان تولید و عرضه می‌کنند.اما جالب است بدانید طبق منابع موثق، اولین کارخانه جوراب بافی در ایران سال 1333 به همت فردی به نام خلیل رحیمی احداث شد. البته باید بگویم قبل از آن جوراب بافی به صورت دست بافت تولید میشد که جنس این جوراب ها پشمی بوده است.
جوراب شلواری را می توان با نوع تخت سوزنی، نوع سوزن و سوزن (تخت) طبقه بندی کرد. ماشین جوراب صاف دارای شماره ماشین بالاتر است. تولید جوراب های ساحلی که پهنای هر بخش را با توجه به شکل پاها و پاهای متفاوت می کند، نتیجه جوراب های شانه ای است. دستگاه جوراب دارای طیف گسترده ای از شماره ماشین است. خالص جوراب لوله ای با تغییر اندازه سیلندرها در هر قسمت یا با استفاده از نخ های الاستیک، یا بافتن سر جوراب، جوراب و سایر روش ها برای سازگاری با شکل پا تولید می شود. سر جوراب خالص جوراب لوله ای به یک جوراب بدون درز بسته شده است. جوراب های تخت دارای بازده تولید پایین هستند، و جوراب های گرد در حال حاضر به طور گسترده ای استفاده می شود. ساختار ماشین جوراب ماشین جوراب عمدتا شامل مکانیسم عرضه نخ، یک مکانیزم بافندگی، مکانیزم انتخاب سوزن، مکانیزم کنترل، مکانیزم انتقال، مکانیزم تنظیم چگالی و مکانیزم کشیدن است. برخی از ماشین آلات جوراب بافی نیز دارند. جوراب های تخت هنوز یک مکانیسم انتقال دارند.نقش مکانیسم تغذیه نخ ها این است که نخ را از طناب بردارید و آن را به منطقه بافندگی ببرید. دو نوع، منفی و مثبت وجود دارد. نخ نوعی منفذی را از نخ دندان به تنش می بخشد. اگر چه تنش و دستگاه جبران کننده تنش برای کنترل تنش و مقدار ارسال وجود دارد، اما تفاوت تنش نخ هنوز هم زیاد است. نخ نوع فعال توسط یک وسیله خاص عرضه می شود، به طوری که نخ به ناحیه بافندگی با سرعت خطی ثابت تغذیه می شود و تفاوت تنش در نخ ها کوچک است.عملکرد ماژول بافندگی این است که نخ را به وسیله کار دستگاه بافندگی به یک تیغ جوراب لوله ای یا یک قطعه جوراب مسطح بافت بپوشانید. ماشین آلات بافندگی ماشین آلات جوراب بافی شامل سوزن، سینک، راهنماهای نخ و مثلث می باشد. جوراب های تخت سوزن بافندگی، تکه های نخی منحنی، قطعات زیر نخ، قطعات بدست آمده، راهنماهای نخ و فشار دادن قطعات است. سوزن بافندگی دستگاه جوراب بادی بر روی سیلندر قرار می گیرد، فیدر نخ در اطراف سیلندر ثابت می شود و نخ به ناحیه بافندگی منتقل می شود. چند مکان وجود دارد که خط آن چند مسیر جاده ای نامیده می شود. معمولا 1 تا 12 جاده وجود دارد. جاده ها بیشتر، بهره وری بالاتر است. هنگامی که سیلندر چرخش می شود، سوزن قفل زیر عمل یک مثلث حرکت می کند و توسط فیدر نخ بسته بندی می شود. هنگام سوزاندن جوراب و جوراب، سوزن بافندگی در شرکت بافندگی سوزن و سوزن می شود تا شکل کیسه ای ایجاد کند. سوزن بافندگی دستگاه جوراب صاف بر روی بستر سوزن ثابت می شود و همراه با بست سوزن حرکت می کند. فیدر نخ را در امتداد بستر سوزن به انجام می گذارد و با ترکیبی از قطعات نخ خیاطی، نخ های تقسیم نخ و فیبرهای پخش میکند
نقش مکانیزم کنترل این است که کنترل ورود یا خروج قطعات مربوطه را در طی فرآیند بافتن جوراب و کنترل سیلندر و سرعت و جهت چرخش و طول جوراب ها کنترل کنید. نقش مکانیسم انتقال این است که هر یک از بدن حرکت بر اساس یک الگوی از پیش تعیین شده است. سیلندر ماشین جوراب شلواری نه تنها چرخش یک طرفه را انجام می دهد، بلکه چرخش دو طرفه نیز هنگام جوراب ساق بلند و جوراب. نقش مکانیزم انتخاب سوزن، طراحی الگوهای پیش طراحی شده در دستگاه انتخاب سوزن به منظور برآورده شدن الزامات و ترتیب دادن قطعات مکانیکی است تا سوزن بافندگی با توجه به یک روش خاص، بافت خورده باشد. کارکرد مکانیزم تنظیم چگالی برای تنظیم چگالی هر بخش هنگام جوشیدن با تنظیم عمق نخ خم با تغییر موقعیت نسبی سوزن و سینک است. نقش مکانیسم کشیدن این است که کویل شکل را خارج از منطقه بافندگی با استفاده از وزن، غلتک، جریان گاز یا مانند آن در طول فرآیند بافندگی بکشید.عملكرد مکانیزم باز و بسته كردن شروع كردن بافت زمانی است كه جوراب بدون كوئل بافتنی شروع می شود و وقتی جوراب با طول مشخصی كوتاه می شود، دهان بسته می شود، جوراب های تک لایه به دو لایه كوچك می شوند تا جوراب دارای انعطاف پذیری خوب است، بدون پیچش یا حلقه زدن، معمولا با قلاب های جوراب انجام می شود. تابع اصلی مکانیسم انتقال این است که از یک مکانیسم انتقال برای حرکت دوخت از یک سوزن به دیگری استفاده کنید تا عرض طناب جوراب را عوض کنید و آن را شکل دهید.جوراب ها از جمله آیتم های پوششی بسیار کاربردی، با تاریخچه ای پیچیده هستند. هدف، طراحی و تولید جوراب با توجه به هر دوره ای که به آن تعلق داشته متفاوت بوده است. به گفته عده کثیری، جوراب نخستین بار در یونان باستان اختراع شده است. جوراب های ساخته شده در طول تمدن های باستانی، هیچگونه شباهتی با نمونه های جذاب و فانتزی که امروزه می شناسیم نداشته، و بر اساس نیاز مردم آن زمان طراحی و ارائه شده اند. نمونه های اولیه جوراب توسط مردم یونان و در قرن هشتم پیش از میلاد پدید آمده اند. این جوراب ها Piloi نام داشته و از موی درهم تنیده حیوانات ساخته می شده اند. استفاده از پوست و موی حیوانات در آن زمان برای محافظت از بدن امری رایج بوده است
این شکل اولیه از جوراب تا سالیان بسیاری در میان مردم کاربرد داشت. پس از آن در قرن دوم میلادی، ظاهر جوراب ها دستخوش تغییراتی شد. در این زمان جوراب ها ظاهری شبیه تر به جوراب های امروزی پیدا کردند. در واقع رومی ها اولین مردمانی بودند که با پارچه شروع به تولید جوراب کردند. این جوراب ها اودونِس (Udones) نام داشتند. اودونس ها بسیار نرم تر و راحت تر از نمونه های قبلی خود بودند.
اولین پیدایش جوراب در جهان
اولین پیدایش جوراب‌ها که امروزه به پا میکنیم و از انها استفاده میکنیم مربوط به سال ۲۵۰ تا ۴۲۰ بعد از میلاد مسیح وکنار رود نیل در مصر و در یونان باستان است. مردان کارگر و برده‌ها در دوران یونان و در مصر باستان جوراب‌های بلندی می‌پوشیدند و زنان رومی در خانه‌های خود نوعی جوراب های ساق کوتاه به پا می کردند. جوراب‌های نخی کوتاه و یا ابریشمی هم سال های زیادی در کشور های چین و ژاپن استفاده میشد. جوراب‌های ساق کوتاه در قرن دوازدهم در اروپا به جوراب‌های ساق بلند تبدیل شد. در ان سالها مردان جوراب های بسیار تنگی می‌پوشیدند که از کمر تا پایین پا های ان هارا می پوشاند، مانند ساق‌های امروزی. زنان هم جوراب‌های بلندی می‌پوشیدند که در زانو با کش جوراب نگه داشته میشد.در قرن نوزدهم جوراب‌های نخی ساخته شده با ماشین، دردسترس خانم‌ها قرار گرفت
